Hallo lieve mensen!

Een paar weken geleden, op 18 juni, was er een evenement in London, waar ik heel graag heen wilde: West End Live! Het hele Trafalquar Square stond vol met musicalliefhebbers, omdat er 2 dagen lang optredens werden gegeven door de verschillende casts van de shows die op dit moment spelen in West End. Samen met een andere au pair ging ik erheen, en we hebben onder andere Les Miserables, Mamma Mia en Matilda gezien. (nouja, sommige alleen gehoord, want het was nogal druk)

Op 23 juni was er geen school voor de kinderen, omdat de school werd gebruikt voor het Brexit Referendum. Voor hun natuurlijk heel fijn, en voor mij eigenlijk ook wel. In de ochtend heb ik op Sophie en 2 vriendinnetjes gepast en ‘s middags heb ik Hannah en Eleanor naar London gebracht waar ze werden opgewacht door hun moeder om een leuk middagje te hebben en sushi te eten (daar zijn ze helemaal fan van). Ik zat dus ineens in London en besloot de Tower Bridge binnen te gaan. Ik was er al wel een paar keer overheen gelopen en van de zijkant gezien, maar het is ook mogelijjk om met een lift omhoog te gaan en dat leek me wel leuk om te doen. Het regende keihard toen ik daar was, maar het uitzicht was alsnog wel mooi. Ook waren sommige delen van de vloer van glas, waardoor je de boten onder je door zag gaan. De dag erna kwam natuurlijk de uitslag voor het referendum en daar was onder andere mijn gastgezin niet zo heel erg blij mee. Het speelt best wel erg hier, dat merkte ik ook toen ik de dag van het referendum in London rondliep. Hier kwam ik eigenlijk vooral remain-campagnes tegen en de paar Engelsen die ik erover had gesproken wilden ook allemaal dat Engeland in de EU zou blijven, dus ik vond het wel een verrassende uitslag. Ik ben benieuwd wat voor gevolgen het gaat hebben.

Het weekend daarna had ik weer bezoek uit Nederland, mijn zus Willemijn en zwager Gerhard. We zijn 1 dagje naar London geweest en een dagje met de auto rondgetourd in de Cotswolds, een mooi natuurgebied aan de westkant van London met allemaal schattige dorpjes. We begonnen in Bampton, een niet zo toerischtisch dorpje, maar die stond op mijn wishlist omdat daar veel scenes zijn opgenomen uit Downton Abbey, mijn favoriete serie. Ik herkende niet heel veel, behalve het kerkje, was wel leuk om het oude kerkje te zien waar veel trouwerijen en begrafenissen in de serie zich afspeelden en op dezelfde plek te zitten als de personages. Daarna zijn we nog in een aantal andere dorpjes geweest, die ook allemaal erg idyllisch waren, ze zagen er allemaal uit alsof ze de afgelopen eeuwen niks veranderd waren.

Vorige week was een soort musicalweekend, vrijdagavond ging ik met Eva naar London en bezochten we de musical Kinky Boots. Hier had ik goede verhalen over gehoord en hij was ook inderdaad leuk, heel vrolijk. Het ging over een schoenenfabriek die bijna failliet ging en weer overeind werd geholpen door vrolijke laarzen met hak te produceren voor mannen. Ik ben echt blij dat ik de afgelopen periode zoveel voorstellingen in London heb kunnen zien, dat vind ik toch wel een van de leukste dingen aan London.

Zaterdag ging ik weer naar een show, namelijk de voorstelling van Sophie’s musicalvereniging. Als ik op Sophie pas is ze vaak non-stop aan het dansen en radslagen en handstanden aan het maken, dus hier was ze wel op haar plek.

En zondag bracht ik een bezoekje aan het Hatfield House, een statig mooi landhuis op fietsafstand, dus ik vond dat ik daar toch een keer geweest moest zijn.

Gisteren kreeg ik weer een beetje het gevoel alsof ik 100 jaar geleden rondliep, in het plaatsje Canterbury waar ik met Eva heenging. We wisten eigenlijk niet zo goed wat er te doen was, alleen dat er een grote cathedraal was. En die was er ook inderdaad, maar verder was er ook een sfeervolle drukke winkelstraat en een mooi park aan een rivier. Het hele plaatsje had een leuke sfeer vond ik met allemaal verschillende oude huisjes. En de zon scheen, dat helpt ook altijd;). We dronken thee met een groot stuk taart en in een superschattige tea room. Om even een beeld te schetsen: het was heel klein, schots en scheef en we kregen onze thee in porceleinen, gebloemde kopjes op een gebloemd tafelkleedje. Volgens mij echt typisch Engels, ik hou er wel van in elk geval! ‘s Middags gingen we naar een plaats in de buurt, Margate, dat ongeveer het tegenovergestelde was van Canterbury, sfeerloos en verwaarloosd, maar er was wel een leuk strand, dus dat maakte het goed.

Echt superleuk als je het einde van dit lange verhaal weer hebt gehaald;), ik hoop maar dat jullie het nog steeds leuk vinden om te horen wat ik hier zo’n beetje doe. Ik neem me na het schrijven van een blog altijd voor om binnen 2 weken ongeveer weer iets te schrijven, omdat het anders zo lang wordt, maar meestal wordt het toch later en komt er dus weer zo'n lap tekst haha

Bedankt voor het lezen en see you soon!

Anne Marije