Een hoop vaarwelsjaaltjes

Lieve lezers,

Dit wordt een lang verhaal, dat kan ik alvast voorspellen. Vooral de afgelopen week was erg hectisch, maar de moraal van het verhaal is dat ik nu weer thuis zit bij m’n ouders in Veenendaal. En nee ik had geen heimwee gelukkig, de reden voor mijn vertrek was het coronavirus. Doordat alle ontwikkelingen zo snel gaan en er waarschijnlijk geen vliegtuigen meer vliegen de komende weken was het beter om deze thuisisolatietijd in Nederland uit te zitten. Mijn school (en alle andere hogescholen en universiteiten ook geloof ik) haalden afgelopen week alle studenten in het buitenland weer naar Nederland. Dinsdagochtend besloten, woensdagochtend zaten we in het vliegtuig, dus er was weinig tijd om aan het idee te wennen. Nog wel tijd om goed afscheid te nemen van m’n gastgezin en de school. Ik kreeg meerdere sjaaltjes en zegeningen om me een goede reis te wensen. En heeul veel foto’s bij het afscheid op de school, daar zijn ze altijd erg fan van;)

Ik was heel teleurgesteld en het voelde nogal overdreven, in Nepal leek er namelijk nog amper wat aan de hand te zijn. Maar nu er echt bijna geen vluchten meer gaan en ook in Nepal steeds meer maatregelen worden genomen, weet ik dat het de goede keuze was. Alsnog zuur, ik had het echt naar m’n zin en voor de komende weken hadden we een paar leuke tripjes gepland. Uiteindelijk heb ik er acht weken gezeten, best een tijd. Die kunnen me niet meer worden afgenomen, het was echt een mooi avontuur:) En ik heb mezelf voorgenomen zeker nog een keer terug te gaan, er valt nog zoveel te zien in Nepal! In eerste instantie was ik vooral bezig met afscheid nemen van Nepal, maar toen ik thuis aankwam, besefte ik me ook pas echt wat een rare situatie er nu gaande is in Nederland! En eigenlijk in de hele wereld. Dat relativeerde mijn teleurstelling ook weer een beetje, voor veel mensen heeft dit coronagedoe nog veel vervelendere gevolgen.

Maar mijn vorige blog is alweer een aantal weken geleden en in de tussentijd heb ik nog zat leuke dingen gedaan! Ik heb uiteraard een hoop muzieklessen gegeven en tijd doorgebracht op de school. Dat ging de laatste weken steeds beter, ik genoot erg van het lesgeven en de kinderen. Hoe langer ik er was, hoe beter m’n band werd met zowel de kinderen als docenten, dat was leuk om te merken. Ik ben ook nog een keer uitgenodigd voor het ontbijt bij een van de docenten thuis wat uitmondde in een fotoshoot met Nepalese sari’s.

En 11 maart was m’n verjaardag, nog net in Nepal dus. Het weekend ervoor vierde ik dat met de andere vrijwilligers bij Maud en Sanju, een van de andere meiden was ook jarig. Een typische verjaardag inclusief zelfgebakken taart, gezang en cadeautjes, heerlijk:) En we hebben momo’s gemaakt, een Nepalese specialiteit. Het was nogal bewerkelijk, dus we zijn er aardig lang mee bezig geweest, maar ze waren zeer goed gelukt. Verder heb ik m’n verjaardag ook gevierd met m’n gastgezin door uiteten te gaan bij een lokaal restaurant met Newari eten, is weer net anders dan de Nepalese keuken.

9 maart was het ook feest, namelijk het Holi-festival! Geniale feestdag, het houdt in dat iedereen (vooral kinderen) met gekleurd poeder en water op elkaar gooien. Daar deden wij natuurlijk ook aan mee, met een zeer kleurrijk resultaat.

Verder heb ik onder andere nog een ontspannen dagje gehad met een klankschalensessie en een spabehandeling, het mooie plaatsje Patan bezocht en geholpen bij een knutselmiddag.

Dit was het even voor nu! Geen idee wat de komende weken gaan brengen, behalve veel thuiszitten waarschijnlijk en een fotoboek maken van Nepal. Daar heb ik nu tijd zat voor:) Bedankt voor het lezen van m’n verhalen!

Dikke knuffel (digitaal mag vast nog wel), Anne Marije

Kathmandu ontdekken en steeds meer muzieklessen

Hee mensen in het verre, stormachtige Nederland.

Ik vond het wel weer eens tijd worden voor een update en wat foto’s! De vorige keer dat ik schreef was ik net een paar dagen op m’n stageschool geweest, inmiddels heb ik er zo’n drie weken opzitten en kan ik jullie er wat meer over vertellen. Vier dagen per week breng ik door op de Goraknath Secondary School, een public school in Kirtipur. In Nepal wordt er onderscheid gemaakt tussen public en private schools, die eerste worden volledig gefinancierd door de overheid, voor private schools moeten ouders geld bijbetalen. Vaak zit er daardoor ook een (groot) verschil in kwaliteit van het onderwijs. Op de school geef ik drie keer week muzieklessen aan Grade 1-5. Tot nu toe heb ik vooral veel met zang, klapspelletjes en dans gedaan, maar ik heb sinds kort boomwhackers en een gitaar tot m’n beschikking dus daar wil ik nu ook meer mee gaan doen. Doordat ik die groepen dus 3 keer per week zie voor een aantal maanden, heb ik de tijd om veel dingen met ze uit te proberen en hopelijk kan ik ze ook echt wat leren. Verder assisteer ik bij Engelse lessen, zing ik af en toe wat liedjes met de jongste groep (2-3 jaar) en ga ik vanaf deze week gitaarlessen geven aan kleine groepjes leerlingen uit de oudere klassen. Zeker in het begin was het erg zoeken en soms lastig voor mij te weten wat en wanneer ik nou precies kan doen en hoe ik het meest nuttig kan zijn. Inmiddels gaat de communicatie met docenten steeds beter, maar alles kan altijd weer op het laatste moment veranderen. Ik probeer me dus maar zo flexibel mogelijk op te stellen, dat is niet per se m’n sterkste punt maar ik leer;)

In de weekenden ben ik tot nu toe elke keer bij Maud en Sanju in Kathmandu geweest. Er komen steeds meer andere vrijwilligers bij waarvan een paar ook echt lang blijven, dus dat is leuk. En ik leer de stad steeds beter kennen! Het leuke aan ergens voor een paar maanden wonen is dat je plekken vaker kan bezoeken en overal goed de tijd voor hebt. Ik kom vaak in Thamel, dat is het centrum waar heel veel restaurants, winkels en hotels zitten, dus daar gaan we vaak eten. Uiteten kost heel weinig, bij sommige plekken heb je zelfs voor minder dan een euro een heerlijke maaltijd. Sowieso zijn veel dingen hier erg goedkoop, dat wordt weer even wennen als ik terug in Nederland ben.

Afgelopen vrijdag was het een feestdag in Nepal, Shivaratri, de verjaardag van de god Shiva. Samen met drie andere vrijwilligers en Maud en Sanju ging ik de stad in om alle festiviteiten te bekijken. Dat was erg leuk, heerlijk rondstruinen, lekker eten en mensen kijken.

Dit land zit vol met religie, zowel het hindoeïsme als het boeddhisme kom je veel tegen. Geloof speelt een belangrijke rol in het leven van veel Nepalezen. Overal staan tempels en andere heilige plekken en je ziet ook veel monniken rondlopen. Superinteressant en ik realiseer me hoe weinig ik eigenlijk van deze religies afweet. Dus ik ben nu maar een boek gaan lezen over het boeddhisme, hopelijk snap ik er uiteindelijk wat meer van.

En morgen wordt een bijzondere dag, ik mag namelijk met m’n gastgezin mee naar een bruiloft! Ben heel benieuwd hoe dat hier gaat, vetlief dat ze me meevroegen. En ik mag een sari aan (mooie Nepalese jurk) dus dat vind ik sowieso leuk.

Liefs!

Namaste!

Inmiddels verblijf ik precies twee weken in Nepal, tijd om weer wat met jullie te delen! Sinds afgelopen maandag is de school waar ik lesgeef weer begonnen na hun wintervakantie, wat voor mij betekent dat m’n stage nu ook is begonnen. Op de school zitten echt alle leeftijden, vanaf 2 tot ongeveer 18 jaar. Ik heb inmiddels ook een paar lessen gegeven, Engels en muziek. M’n eerste indruk? Aan de ene kant positief, de sfeer op de school is heel fijn, je voelt een soort saamhorigheid en iedereen lijkt elkaar te kennen. Ook gingen de eerste lessen (vond het best wel spannend van tevoren) goed en volgens mij vonden de kinderen het heel leuk. Wat ik wat ingewikkelder vind is het gebrek aan communicatie en afspraken maken hier. Er is nog niet echt een duidelijk plan wat en wanneer ik nou precies ga doen en bijna niemand kan goed Engels dus dat is een beetje lastig. Maargoed, go with the flow, hopelijk gaat het nog iets meer structuur krijgen.

Omdat de school niet in Kathmandu zelf is maar in de buitenwijk Kirtipur, slaap ik doordeweeks bij een gastgezin. Ook weer een hele ervaring en een goede manier om het Nepalese dagelijkse leven te leren kennen. De familie bestaat uit een getrouwd stel van rond de 40 en nog de moeder van de man. Die laatste spreekt geen woord Engels, maar ze lacht erg veel. Ze zijn erg vriendelijk en gastvrij, volgens mij heb ik het wel goed getroffen. En het went best snel, als ik ’s ochtends lekker met m’n handen rijst met curry (dal bhat) aan het eten ben, voel ik me op en top Nepalees;)

Vorige week had de school nog vakantie dus had ik ook vrij. De dagen vulden zich met een paar toeristische uitstapjes, een beetje rondslenteren door Kathmandu en Kirtipur en ik heb nog een ochtendje geholpen in een bakkerij waar InspireNepal mee samenwerkt. Lekker random, maar juist van alle random ontmoetingen en activiteiten kan ik erg genieten. Een van de plekken die ik heb bezocht is Durbar Square, een plein met allerlei verschillende tempels en heilige plekken. En de woonplaats van Kumari, een meisje van een jaar of 9 die wordt gezien als de levende godin. Een paar keer per dag laat ze haar hoofd met een diep serieuze blik even zien aan geïnteresseerde bezoekers. Een bijzondere traditie, wat een bizar leven heeft dat meisje.

En afgelopen zondag maakte ik, samen met een vrouw die nu een wereldreis maakt en met wie ik via via in contact kwam (ook weer lekker random), een wandeling naar de top van een heuvel aan de rand van de Kathmandu vallei. Of nouja, voor Nederlandse begrippen een berg. Bovenaan bevond zich een klooster waar monniken bezig waren ontelbaar veel gekleurde vlaggetjes op te hangen. En een supermooi uitzicht, al hangt er vaak een dikke laag smog boven de stad.

Verder heb ik me aangesloten bij Kathmandu Chorale, een internationaal koor. Heerlijk om een avondje per week te zingen en even iets ‘vertrouwds’ te doen. Begin mei geven we een concert waar we nu naartoe werken, dus dat kwam qua timing perfect uit.

Het is soms een grappige ervaring om hier over straat te lopen. Hier in Kirtipur ben ik de enige niet-Nepalees die ik tot nu toe ben tegengekomen en met m’n blonde haar ben ik volgens mij een opvallende verschijning. Mensen schamen zich dan ook niet om me lekker lang aan te staren en me aan te spreken. Vooral in de toeristische delen van Kathmandu is het onmogelijk om ergens te lopen zonder dat iemand me aanspreekt, maar dan vooral om iets te verkopen. Blank is hier het schoonheidsideaal, belachelijk hoe we in Europa zo ons best doen om bruin te worden en men hier crèmes smeert om maar zo licht mogelijk te blijven. Qua lengte pas ik er dan wel weer goed tussen; ik ben eindelijk niet klein, maar gewoon gemiddeld! Dat is ook wel eens leuk:)

Liefs Anna (zo stel ik me hier steeds voor, Anne Marije is onuitspreekbaar)

Eerste indruk van Kathmandu

Heee lieve lezers,

Dit is sinds ik aangekomen ben zo ongeveer het eerste moment dat ik even een rustmomentje alleen heb. Eigenlijk wilde ik nu gaan douchen, maar er komt geen water uit de kraan, welkom in Nepal. Dus tijd om even op een rijtje te zetten wat ik de afgelopen dagen heb gedaan! Raar om te bedenken dat ik precies een week geleden nog meedeed aan een hardloopwedstrijd en bij m'n ouders Wie is de mol keek, het lijkt eeuwen geleden.

Dinsdagmiddag begon de reis, met een lief uitzwaaicomité vertrok ik naar Schiphol om op het vliegtuig te stappen. Via Zwitserland en Oman naar Kathmandu. Woensdagmiddag kwam ik aan op het vliegveld in Kathmandu, waar ik werd opgewacht door Maud en Sanju van de stichting InspireNepal. Zij regelen al het vrijwilligerswerk, stages en gastgezinnen hier en je kan ook bij hen logeren op je vrije dagen. En aangezien mijn stage pas volgende week maandag begint, blijf ik hier nog eventjes voor ik naar mijn gastgezin ga. Er waren ook nog twee andere stagiaires waar ik de afgelopen dagen veel mee heb opgetrokken, die zijn vanmiddag weer naar huis gegaan. Donderdag was meteen heel grappig, we gingen namelijk een nummer opnemen in een studio! De stichting bestaat binnenkort 5 jaar en ter ere daarvan had men een liedje geschreven die in april met een videoclip uitkomt. Het nummer was vrij makkelijk te leren, . Toen ik nog geen 24 uur in Kathmandu was, had ik dus al meegewerkt aan de opname van een nummer met mensen die ik net een dag kende;)

Vrijdag en vandaag was het tijd voor een soort introductie, wat bestond uit heeeel veel informatie over Nepal, een paar woorden Nepalees, meer informatie over m’n stage en gastgezin en een tripje naar een paar bekende plekken in de stad. Gisteren was dat Thamel, het toeristische centrum van de stad vol met winkels en restaurantjes, en vanochtend beklommen we de trappen van Monkey Temple. Dat is een soort religieuze Apenheul, een tempel op een heuvel waar overal apen loslopen, supermooi!

Inmiddels heb ik ook m’n eerste ritjes achterop een scooter gemaakt, wat echt wel een avontuur is in het superchaotische verkeer. Verkeersregels en voorrang lijken hier niet te bestaan. Lekker veel toeteren en gewoon gaan is de manier om je hier door het verkeer te bewegen.

De afgelopen dagen zaten dus vol met allerlei indrukken, een nieuwe cultuur en nieuwe mensen. Ik laat het allemaal maar een beetje over me heen komen en dat lijkt tot nu toe wel een goede tactiek. Tot gauw!

Liefs AM

De dagen aftellen, tijd voor een nieuw reisavontuur!

Hallo lieve mensen,

Over iets meer dan een week is het zover; dan vlieg ik naar Azië om daar ongeveer 4,5 maand stage te lopen en te reizen. Vet spannend! Het voelt nog erg onwerkelijk, maar het komt nu echt dichtbij. Op 22 januari zal ik aankomen in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, waar ik 3,5 maanden les ga geven op een basisschool. Dit doe ik als stage voor mijn opleiding Docent Muziek, ik zal dus vooral veel muziekles gaan geven. Tussen de lesweken door hoop ik ook veel te kunnen zien van het land. Nepal staat vooral bekend om de natuur met het indrukwekkende Himalaya-gebergte, ik kijk er erg naar uit om dat te gaan ervaren.

Half mei reis ik door naar Singapore waar vriendin Erika ook naartoe komt, zodat we samen drie weken kunnen gaan genieten van al het moois dat Singapore, Maleisië en Thailand te bieden hebben. Lekker cliché backpacken in Zuidoost-Azië, welke twintiger doet dat tegenwoordig niet;)

Net zoals vier jaar geleden tijdens mijn au pair periode in Engeland ben ik van plan af en toe een teken van leven te geven door een blog te schrijven en foto's te delen. Ik had niet gedacht deze blog ooit nog te gebruiken, maar nu komt hij (met een enigszins aangepast uiterlijk) toch weer goed van pas. Leuk voor mezelf als herinnering achteraf en hopelijk ook leuk voor jullie om te lezen wat ik daar uitspook.  Je kan je mailadres aan de zijkant invullen, dan krijg je automatisch een mail als ik een nieuw verhaal heb gepost.

Momenteel geniet ik nog zolang het kan van m'n vertrouwde omgeving in Nederland, regel ik de laatste dingen en word ik elke dag een tikje sentimenteler en zenuwachtiger. 

Ciao! Liefs Anne Marije

Weer thuis

Dag lieve lezers,

Een laatste berichtje op deze blog, ik ben namelijk (al weer ruim een week) thuis! Mijn au pairavontuur is afgelopen, maar ik zal jullie nog even vertellen hoe de laatste weken waren.

Mijn laatste weekend bij mijn gastgezin was het weekend van 15-17 juli. Op vrijdag ging ik voor de laatste keer naar mijn geliefde London om daar als eerste naar het museum Tate Britain te gaan. Dit museum is best wel bekend en groot, maar ik was er nog nooit geweest en ik vond dat dat toch maar moest veranderen voor ik weer naar Nederland zou gaan. Maar het viel een beetje tegen eigenlijk, dus ik was er gauw weer uit. ‘s Avonds ging ik met Marianne naar de musical Les Miserables, wat was dat mooi! Echt een klassieker die ik graag wilde zien, en het was ook echt heel indrukwekkend, ookal kende ik het verhaal en alle muziek al goed van tevoren, ik was echt even een paar uurtjes van de wereld.

Zaterdag heb ik vooral gebruikt om mijn koffers in te pakken en ‘s avonds was het verjaardagsfeestje van Hannah, die 9 werd. Ze gingen bowlen en uiteten en ik mocht mee, superleuk! Volgens mij hadden alle kinderen het naar hun zin en Hannah helemaal, ze had het er al weken dagelijks over en nu was het eindelijk zover!

Op zondag sprak ik voor de laatste keer met Eva af, we gingen naar St.Albans om daar te ontbijten en een beetje rond te lopen. En ‘s avonds ging ik weer uiteten met m’n gastgezin, deze keer als een soort afscheidsetentje, omdat ik bijna naar huis ging. Het was dat weekend echt superzonnig weer (rond de 30 graden), ja dat komt echt voor in Engeland.

Maandag werkte ik nog een laatste dagje en op dinsdag was het dan zover, mijn ouders kwamen me ophalen, om nog een weekje in Engeland op vakantie te gaan. Het afscheid nemen was maar raar, ik had toch een half jaar bij die mensen gewoond en dan ga je opeens voor goed weg. Ik ben ze echt heel dankbaar voor de afgelopen maanden en vooral de meisjes ga ik zeker missen!

Met mijn ouders ben ik nog 3 dagen naar Wales en 3 dagen naar het zuiden van Engeland geweest en heerlijk in vakantiesfeer gekomen. Om nou van dag tot dag te beschrijven wat we hebben gedaan leek me een beetje te veel van het goede, hopelijk geven de foto’s een mooi beeld van dit leuke weekje en waarom je Engeland zeker niet moet vergeten als vakantieland!

Deze aupairperiode was heel bijzonder en ik denk niet dat ik het ooit zal vergeten! Het was zeker in het begin niet altijd makkelijk, maar ik heb zoveel leuke momenten gehad en leuke mensen ontmoet, het was het zeker waard. Vooral de weekenden waren vaak heel leuk, bijna elk weekend had ik wel het gevoel vakantie te hebben tijdens alle tripjes in Engeland. Ik vond het ook heel leuk om Engeland zo goed te leren kennen en echt even mee te leven met een Engels gezin en hun gewoonten.

En nu ben ik dus weer thuis, heb ik inmiddels m’n foto/plakboek bijna afgemaakt en kijk ik uit naar de dingen van de komende maanden: op vakantie naar Kroatië en daarna studeren in Utrecht, de opleiding Docent Muziek!

Superbedankt voor iedereen die mijn blogs heeft gelezen, ik hoop dat jullie het leuk vonden!

Liefs, Anne Marije

West End en Downton-Abbeysferen

Hallo lieve mensen!

Een paar weken geleden, op 18 juni, was er een evenement in London, waar ik heel graag heen wilde: West End Live! Het hele Trafalquar Square stond vol met musicalliefhebbers, omdat er 2 dagen lang optredens werden gegeven door de verschillende casts van de shows die op dit moment spelen in West End. Samen met een andere au pair ging ik erheen, en we hebben onder andere Les Miserables, Mamma Mia en Matilda gezien. (nouja, sommige alleen gehoord, want het was nogal druk)

Op 23 juni was er geen school voor de kinderen, omdat de school werd gebruikt voor het Brexit Referendum. Voor hun natuurlijk heel fijn, en voor mij eigenlijk ook wel. In de ochtend heb ik op Sophie en 2 vriendinnetjes gepast en ‘s middags heb ik Hannah en Eleanor naar London gebracht waar ze werden opgewacht door hun moeder om een leuk middagje te hebben en sushi te eten (daar zijn ze helemaal fan van). Ik zat dus ineens in London en besloot de Tower Bridge binnen te gaan. Ik was er al wel een paar keer overheen gelopen en van de zijkant gezien, maar het is ook mogelijjk om met een lift omhoog te gaan en dat leek me wel leuk om te doen. Het regende keihard toen ik daar was, maar het uitzicht was alsnog wel mooi. Ook waren sommige delen van de vloer van glas, waardoor je de boten onder je door zag gaan. De dag erna kwam natuurlijk de uitslag voor het referendum en daar was onder andere mijn gastgezin niet zo heel erg blij mee. Het speelt best wel erg hier, dat merkte ik ook toen ik de dag van het referendum in London rondliep. Hier kwam ik eigenlijk vooral remain-campagnes tegen en de paar Engelsen die ik erover had gesproken wilden ook allemaal dat Engeland in de EU zou blijven, dus ik vond het wel een verrassende uitslag. Ik ben benieuwd wat voor gevolgen het gaat hebben.

Het weekend daarna had ik weer bezoek uit Nederland, mijn zus Willemijn en zwager Gerhard. We zijn 1 dagje naar London geweest en een dagje met de auto rondgetourd in de Cotswolds, een mooi natuurgebied aan de westkant van London met allemaal schattige dorpjes. We begonnen in Bampton, een niet zo toerischtisch dorpje, maar die stond op mijn wishlist omdat daar veel scenes zijn opgenomen uit Downton Abbey, mijn favoriete serie. Ik herkende niet heel veel, behalve het kerkje, was wel leuk om het oude kerkje te zien waar veel trouwerijen en begrafenissen in de serie zich afspeelden en op dezelfde plek te zitten als de personages. Daarna zijn we nog in een aantal andere dorpjes geweest, die ook allemaal erg idyllisch waren, ze zagen er allemaal uit alsof ze de afgelopen eeuwen niks veranderd waren.

Vorige week was een soort musicalweekend, vrijdagavond ging ik met Eva naar London en bezochten we de musical Kinky Boots. Hier had ik goede verhalen over gehoord en hij was ook inderdaad leuk, heel vrolijk. Het ging over een schoenenfabriek die bijna failliet ging en weer overeind werd geholpen door vrolijke laarzen met hak te produceren voor mannen. Ik ben echt blij dat ik de afgelopen periode zoveel voorstellingen in London heb kunnen zien, dat vind ik toch wel een van de leukste dingen aan London.

Zaterdag ging ik weer naar een show, namelijk de voorstelling van Sophie’s musicalvereniging. Als ik op Sophie pas is ze vaak non-stop aan het dansen en radslagen en handstanden aan het maken, dus hier was ze wel op haar plek.

En zondag bracht ik een bezoekje aan het Hatfield House, een statig mooi landhuis op fietsafstand, dus ik vond dat ik daar toch een keer geweest moest zijn.

Gisteren kreeg ik weer een beetje het gevoel alsof ik 100 jaar geleden rondliep, in het plaatsje Canterbury waar ik met Eva heenging. We wisten eigenlijk niet zo goed wat er te doen was, alleen dat er een grote cathedraal was. En die was er ook inderdaad, maar verder was er ook een sfeervolle drukke winkelstraat en een mooi park aan een rivier. Het hele plaatsje had een leuke sfeer vond ik met allemaal verschillende oude huisjes. En de zon scheen, dat helpt ook altijd;). We dronken thee met een groot stuk taart en in een superschattige tea room. Om even een beeld te schetsen: het was heel klein, schots en scheef en we kregen onze thee in porceleinen, gebloemde kopjes op een gebloemd tafelkleedje. Volgens mij echt typisch Engels, ik hou er wel van in elk geval! ‘s Middags gingen we naar een plaats in de buurt, Margate, dat ongeveer het tegenovergestelde was van Canterbury, sfeerloos en verwaarloosd, maar er was wel een leuk strand, dus dat maakte het goed.

Echt superleuk als je het einde van dit lange verhaal weer hebt gehaald;), ik hoop maar dat jullie het nog steeds leuk vinden om te horen wat ik hier zo’n beetje doe. Ik neem me na het schrijven van een blog altijd voor om binnen 2 weken ongeveer weer iets te schrijven, omdat het anders zo lang wordt, maar meestal wordt het toch later en komt er dus weer zo'n lap tekst haha

Bedankt voor het lezen en see you soon!

Anne Marije

Matilda, Colour Run and lots more!

Hallo allemaal,

Daar ben ik eindelijk weer met een teken van leven, het is wel weer eens tijd om jullie een update te geven van wat ik de afgelopen weken allemaal heb gedaan dacht ik zo.

5-8 mei: Nederlands bezoek in London!

Mijn vriendin Marije kwam een weekendje langs om London te ontdekken. Op vrijdag was ik al vroeg klaar met werken dus konden we eind van de ochtend al op weg naar London. Ze was nog nooit in Engeland geweest dus hebben we op vrijdag langs een paar bekende hoogtepunten gelopen, London Eye, Buckingham Palace en de Big Ben. Het was superlekker weer (dat maakt alles nog veel mooier:) en daarom besloten we een broodje te halen en die in het St. James Park op te eten. Daarna liepen we naar Trafalquar Square waar ook het museum The National Gallery is. Hier was ik wel eens ingeweest, maar ik had nog nooit het bekendste schilderij gezien dat daar hangt, de zonnebloemen van Van Gogh. Die was ook echt niet heel makkelijk te vinden, we hebben lang lopen zoeken en ook een heleboel andere schilderijen gezien, maar uiteindelijk hadden we hem toch gevonden (op een best wel logische plek, dus geen idee waarom we hem niet konden vinden). Vrijdagavond was helemaal leuk, want we gingen naar de musical Matilda! Die kan ik echt aan iedereen aanraden, echt alles klopte gewoon aan die show. Goede muziek, mooi decor, veel grappige personages en een hele indrukwekkende kindercast. Zaterdag gingen we weer naar London en begonnen we de dag bij Primrose Hill, een park waar je uitkijkt over over heel London, een van mijn favoriete plekjes in de stad. Daarna gingen we meer naar het gedeelte bij de Thames, waar we over de Tower Bridge hebben gelopen en de Tower of London hebben aanschouwd. Als laatste zijn we nog even naar de peperdure Harrods geweest en aten we bij Bella Italia.

13-15 mei: Phantom of the Opera

Dit weekend was ik een weekendje alleen thuis, maar heel veel heb ik daar ook weer niet van gemerkt, want ik ben vooral veel weg geweest. Het hoogtepunt was toch zeker wel op zaterdagmiddag, toen ik de musical The Phantom of the Opera bezocht! Deze show wilde ik supergraag zien, dus had ik een paar weken van tevoren al geboekt zodat ik in elk geval Engeland niet zou verlaten zonder deze musical te zien. En ik snap nu wel waarom The Phantom al bijna 30 jaar onafgebroken draait, ik vond het echt indrukwekkend, vooral de muziek is heel mooi. Verder had ik dit weekend nog een paar keer afgesproken met andere au pairs, ik ben volgens mij wel 3 keer uiteten geweest in 2 dagen, was echt een vreetweekend, wel gezellig.

20-22 mei: London & Birmingham

Dit weekend had ik afgesproken om weer iets te doen met Julia. Uiteindelijk zijn we op zaterdag naar London geweest en op zondag naar Birmingham en heb ik daartussen bij Julia gelogeerd. In London zijn we onder andere naar een superschattig koekjeswinkeltje geweest, the Biscuiteers, die zo uit een film leek te komen. Ze hadden allemaal prachtig versierde koekjes en een heuse toren van macarons! In Birmingham hebben we een beetje gewinkeld, dat kan daar erg goed en aten we een Sunday Roast in een sfeervol restaurant naast de kanalen. Een Sunday Roast is een typisch Engelse maaltijd die men op zondagmiddag eet als hoofdmaaltijd van de dag. Het bestaat uit een stuk vlees, roasted potatoes, verschillende soorten groenten en een yorkshire pudding. Dit is geen toetje, zoals de naam misschien moet vermoeden, maar een soort combinatie van een een muffin, bladerdeeg en pannenkoek, beter kan ik het niet uitleggen haha.

28 mei-4 juni: Weekje Nederland

Geen spannende Engelandavonturen, want ik was weer een weekje in Nederland. Mijn gastvader ging samen met Hannah en Eleanor een weekje kamperen dus kon ik mooi even naar huis. Was wel weer fijn om even thuis te zijn:)

10-12 juni: Cambridge en Colour Run

Weer een weekendje met Julia, deze keer kwam ze bij mij logeren. Weeen druk, leuk programma. Vrijdagavond kwam ze aan in Welwyn Garden City en zijn we, nadat we lekker hadden gegeten bij een van mijn favo restaurants, naar de film Me before you geweest (waar we Eva, een au pair uit Welwyn Garden City, tegenkwamen die de stoel naast ons had, super toevallig!). Zaterdag gingen we naar Cambridge, dat is vanuit waar ik zit makkelijk te bereiken en daar was Julia nog nooit geweest. We hebben een hoop rondgelopen en ook nog een boottochtje gemaakt met een punterboot over de rivier Cam. Zo kregen we de mooiste plekjes te zien vanaf het water. Ik ben echt fan van Cambridge. Het is niet heel groot, maar wel heel oud en sfeervol, bijna een beetje mysterieus. Het moet echt fantastisch zijn om in zo’n legendarische universiteitsstad te studeren!

En dan zondag, dat was dus gisteren, was het tijd voor wat sportiefs, we hebben namelijk meegedaan aan de Colour Run! Het regende de hele ochtend, maar gelukkig stopte het net op tijd, zodat we om 16.00 droog aan de 5 kilometer begonnen. Na elke kilometer werden we begooid met gekleurd poeder, zodat we er aan het eind in elk geval zeer kleurrijk uitzagen! Het was ook echt grappig om daarna weer in London te lopen en met de metro te gaan, we waren waarschijnlijk wel wat bijzondere verschijningen en af en toe werden we dan ook een beetje raar aangekeken;) Zelfs na een lange douchebeurt, waar ook het water helemaal gekleurd werd, kwam ik er vanochtend achter dat m’n haar op een paar plekken nog steeds een beetje onnatuurlijk rood is, maar wel echt leuk om een keer gedaan te hebben!

Dit was zo’n beetje waar ik me de afgelopen weekenden mee bezig heb gehouden. Doordeweeks heb ik natuurlijk weer een hoop op de Hannah, Eleanor en ook Sophie gepast. Ik heb een aantal keer met Hannah en Eleanor wat gebakken, daar houden ze wel van en ik gelukkig ook:) Onder andere zogenaamde Flap Jacks, een havermoutreep die typisch Engels schijnt te zijn, maar die ik nog nooit had geproefd. Verder spreek ik af en toe af met andere au pairs en probeer ik een paar keer per week naar de sportschool te gaan of te hardlopen.

En nu zijn er niet eens zo veel weken meer over voordat ik naar huis ga, dus probeer ik er nog maar even van te genieten!

Liefs Anne Marije